بن‌علی، مبارک، صالح و قذافی را مردمان کشورشان با دست خالی و به زور از صندلی قدرت کشان‌کشان پایین آوردند.
کمی آن‌طرف‌تر از منطقه خبرساز خاورمیانه، در کره‌شمالی هیچ دورنمایی برای چنین مقاومت مردمی دربرابر حکومت وجود ندارد چون مردم گرسنه نگه داشته می‌شوند تا پول به تجهیز ارتش یک میلیون و 200 هزار نفری کشور برسد. کره‌شمالی، هم یکی از گرسنه‌ترین مردمان دنیا را دارد و هم چهارمین ارتش بزرگ جهان را. 20 درصد مردان این کشور عضو نیروهای مسلح هستند. از هر 25 شهروند این کشور یکی عضو ارتش است. این یک نفر حتما می‌تواند 25 نفر گرسنه را کنترل و مهار کند اما انگار قرار است امسال همه دنیا تغییر کند و خانه‌تکانی شود.
کیم جونگ ایل، رهبر کره‌شمالی که می‌گویند احتمالا 69 ساله بوده، این هفته بر اثر سکته قلبی درگذشت. او که از بیم جانش هیچ‌گاه به سفر هوایی نمی‌رفت و همیشه با قطار و فقط به چین و گاهی هم به روسیه سفر می‌کرد، در یکی از همین سفرها در قطار سکته کرد و مرد. او در سال 1994 در پنجمین دهه عمرش و بعد از مرگ پدرش کیم ایل‌سونگ به قدرت رسید. درباره این مرد اطلاعات چندانی وجود ندارد.
در سال‌های اخیر اخبار و تصاویرش همیشه به‌صورت غیررسمی و از رسانه‌های کشورهای همسایه ژاپن و کره‌جنوبی به رسانه‌ها درز می‌کرد. البته از نشانه‌های اندک تغییرات کره‌شمالی در همین یک سال گذشته یکی هم این بود که سفر اخیر او به روسیه در تابستان امسال را تلویزیون کره‌شمالی به‌صورت رسمی اعلام کرد. اطلاعاتی که درباره رهبر کره‌شمالی وجود دارد را باید با اندکی احتیاط تحلیل کرد چون با کمی اغراق همراه است.
این اغراق‌ها تا حدی بود که در سال 2008 یک روزنامه ژاپنی نوشت که کیم‌جونگ ایل سال 2003 مرده و در این مدت بدلش به جای او مقابل دوربین ظاهر شده‌است. اما علاقه شدیدش به اپرا و سینما، وابستگی به الکل و خوشگذرانی، مطلع بودن از اخبار جهان و ترس از هواپیما، اطلاعاتی خدشه‌ناپذیر هستند. او 2 بار میزبان 2مقام آمریکایی بود؛ مادلین آلبرایت وزیر خارجه وقت و بیل کلینتون بعد از ریاست‌جمهوری‌اش. آمریکا که کره‌شمالی را عامل برهم‌زننده معادلات منطقه‌ای خود با چین و مزاحمی در بازار هسته‌ای و تسلیحات جهان می‌داند، در گرسنه نگه‌داشتن مردم این کشور بعد از کیم‌جونگ‌ایل متهم دوم است.
اکنون با مرگ کیم، اصلی‌ترین پرسش، آینده کره‌شمالی است. سال گذشته رهبر کره‌شمالی کوچک‌ترین پسرش کیم‌جونگ‌اون که 28 ساله است را به‌عنوان جانشینش معرفی کرد. این سمت نصیب کوچک‌ترین پسر شده چون بقیه یا مغضوب حکومت بوده‌اند یا به جای مشق حکومت‌داری، در قمارخانه‌های ماکائو زمینگیر شده‌اند. کیم‌جونگ اون در سوئیس درس خوانده و به 4 زبان تسلط دارد و می‌گویند نزدیک‌ترین شخصیت را به پدرش دارد. او را از 20 سالگی برای این سمت آماده می‌کردند.
همین دیروز هم نامش به‌عنوان جانشین کیم اعلام شد اما دیکتاتورهایی مانند کیم‌جونگ‌ایل و معمر قذافی و صدام حسین چنان منحصر به فرد بودند که جانشین ندارند. دوره تاریخی خاص جهان که باعث به قدرت رسیدن این دیکتاتورها شده‌بود دیگر تکرار نخواهد شد. در جهان امروز حتی آمریکا که حامی همه دیکتاتورهای عرب از جمله صدام حسین بود، دیگر جرأت پشتیبانی از دیکتاتورها را ندارد.
افزایش آگاهی مردم حتی در کشوری مثل کره‌شمالی که داشتن موبایل و رادیوی دوموج جرم و نشانه جاسوسی است، صدای اعتراض علیه حکومت‌ها را در سراسر جهان از همیشه بلندتر کرده‌است. اخبار جسته و گریخته‌ای از اعتراض مردم گرسنه کره‌شمالی به حکومت، در یک سال گذشته در رسانه‌ها درز کرده‌است.پسران قذافی و صدام فرصت تجربه قدرت را نیافتند اما تجربه کره‌شمالی ثابت می‌کند که دیکتاتورها جانشین ندارند.
